مطلبی(حاجتی) را که بهار 91 در یکی از شبکه های اجتماعی نوشته بودم

 بعد از یک سال  به سیاقِ  خوابِ زنان در آستانه ی تعبیر است.

اَلحُکمُ لله./

. ناخداگاه یادم می آید سفرهای مشهدی را که وقت خداحافظی با آقا دَمِ آن در چوبی چه چیزهایی نجوا می کردم.

. نمی دانم چرا نتـوانستم خودم را قانع کنم عکس فوق العاده زیبایِ آن مطلب را برای این پست هم بگذارم.

. خوب تر است که ظاهر این پست اصلا عاشقانه به نظر نمی رسد.

. سکوت.